Lionder in Athens

Έχετε νιώσει ποτέ να είστε σε μια σχέση όπου μιλάτε μιλάτε μιλάτε και άκρη δεν βγαίνει; Σε μια σχέση όπου όσες φορές και αν κοιτάξετε κάποια πράγματα, όσες φορές κι αν συζητήσετε τα θέλω και τις ανάγκες των δυο πλευρών, πάλι δεν βγάζει πουθενά; Τι κάνουμε τότε, όταν όλα φαίνονται να καταρρέουν και εμείς χάνουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε μπροστά στα μάτια μας; Για αυτό μιλάω στο νέο μου τραγούδι "Αφού δεν συμβαδίζουμε" .  Μια σχέση αποτελείται από δύο (συνήθως). Δύο προσωπικότητες, δύο διαφορετικά άτομα με διαφορετικές ανασφάλειες, ανάγκες, επιθυμίες, πάθη, τραύματα κτλπ. Όταν μπαίνεις στην σχέση, κάπως δέχεσαι και όλο το πακέτο του άλλου ατόμου, με τα καλά του και τα κακά του. Τα "παντρεύεσαι" όλα γιατί πολλές φορές δεν έχεις άλλη επιλογή.  Σε ενοχλεί κάτι, το συζητάς και το άτομο το διορθώνει, ή τουλάχιστον μαθαίνει να ελέγχει την συμπεριφορά του όταν είναι μπροστά σου πάνω σε αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, μαθαίνουν και οι δύο πλευρές απ' την αρχή να κάνουν υποχωρ

Το σημερινό άρθρο είναι προϊόν αλληγορίας.  Μπούκλες, μπούκλες, μπούκλες... Ατελείωτα καλώδια σε μορφή σπιράλ, με απροσάρμοστες διαθέσεις και επαναστατικό χαρακτήρα. Μία κόβεις, τρεις βγαίνουν! Λερναία Ύδρα! Συμφορά. Μια από τις πρώτες μου ανασφάλειες σαν έφηβος, ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα πάνω μου όταν άρχισα να κοιτάζομαι συνειδητά στον καθρέφτη. Το καημένο το κεφαλάκι μου έπαιρνε ανάσα όταν κουρευόμουν και με ευχαριστούσε που έπαιρνα αυτές τις εχθρικές μπούκλες από πάνω του. Ήταν ένα είδος απελευθέρωσης, και για εκείνο, και για μένα...  Στο γυμνάσιο ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με ισιωτική. Θείο δώρο. Άρχισα να καίω κάθε πρωί τα μαλλιά μου, δίνοντας τους αστεία σχήματα, αφού κομμωτής δεν ήμουν, και ισιωτική γενικά δεν είχα ξαναπιάσει ποτέ. Έτσι λοιπόν εμφανιζόμουν στο σχολείο με ένα καμένο τσουλούφι πότε να κοιτάει προς τα πάνω, πότε ευθεία σαν κέρατο ρινόκερου. Ναι, γενικότερα δεν ήταν από τις πιο περήφανές μου στιγμές.  Οι μπούκλες μου πάντα με δυσκόλευαν. Με περιόριζαν

Γεια σας, είμαι ο Λέανδρος και είμαι ένας αρκετά ειλικρινής άνθρωπος. Πρώτα από όλα, είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και αυτό ήταν κάτι που μου πήρε χρόνια για να καταφέρω. Ο κόσμος στον οποίο γεννιόμαστε ίσως να μην μοιάζει με αυτό που είναι πραγματικά, τουλάχιστον τα παιδικά μας χρόνια: κοιτάμε την ζωή μέσα από τα μάτια των γονιών μας, των κηδεμόνων μας, των μεγαλύτερων ανθρώπων που μας μεγαλώνουν, κι ό,τι είναι άσπρο για αυτούς, είναι άσπρο και για μας.  Αλλά εκεί κάπου στην εφηβεία είναι που αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε την οφθαλμαπάτη στην οποία είχαν συνηθίσει τα μάτια μας, και έπειτα όταν ενηλικιωνόμαστε, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την καθαρή κι απτή πραγματικότητα (όχι όλοι, πολλοί συνεχίζουν να μένουν στο συννεφάκι τους, είτε ασυνείδητα, είτε συνειδητά). Σε έναν λοιπόν κόσμο του οποίου η ειλικρίνεια συνδεόταν με εκείνη των γονιών μας, πόσο ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε εμείς;  Εννοείται πως η απάντηση είναι σχετική και υποκειμενική, όπως τα περισσότερα πράγματα στην ζωή γι

Δυο μέρες σταμάτησα το διάβασμα και ένιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν πήγαινε άλλο όμως, το κεφάλι μου είχε γίνει καζάνι. Κάθε μέρα επιεικής στο ραντεβού μου, να ξυπνάω στην μία, να τρώω στις 3 και στις 5 να διαβάζω. Είκοσι μέρες αυτή η δουλειά και η ρουτίνα με είχε φάει για τα καλά. Χθες ξεκίνησα και πάλι το διάβασμα και έπαψαν να μου μιλούν οι ενοχές! Που τάχα "έχασα δυο μέρες", που "σε δυο μέρες πόσα θα 'χα διαβάσει"...Ποιος...εγώ! Που αν δεν έφτανε η εξεταστική, βιβλίο δεν άνοιγα! Τώρα διαβάζω κάθε μέρα και νιώθω να έχω ανακτήσει την εξυπνάδα που μου είχε στερήσει τόσα χρόνια η τεμπελιά μου. (Εννοείται πως ό,τι λέω είναι καλοντυμένες, όμορφα διακοσμημένες υπερβολές...τα 'χασες τα κύτταρα φίλε όταν ήσουν στην ανάπτυξη... Τώρα...προσπάθησε να κρατήσεις αυτά που έχεις). Όταν διαβάζω εδώ στο πατρικό μου, ανοίγω την μπαλκονόπορτα του δωματίου διάπλατα και αφήνω το φως του ήλιου να περάσει μέσα· αν είμαι τυχερός και δεν φυσάει, τότε απολαμβάν

Έχετε ποτέ κοιτάξει τον καθρέφτη και έχετε θαυμάσει αυτό που βλέπετε; Όχι; Δυο μάτια σε κοιτάζουν ευθεία. Έχουν κάτι να σου πουν. Οι ρυτίδες υπογραμμίζουν αυτό που σου λένε. Και όταν τελειώνει η πρόταση, κλείνουν. Μέχρι να τα ξανανοίξεις... για να σου πουν και κάτι άλλο. Μια μύτη στέκεται περήφανη εκεί και παίζει ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στο πρόσωπό σου. Παρ'όλα αυτά, εισπνέει μόνο τόσο όσο της πεις εσύ. Δοκίμασέ το. Πάρε μια βαθιά εισπνοή και βγάλε τον αέρα από το στόμα. Τώρα πάρε άλλη μια αλλά βγάλε τον αέρα από την μύτη αυτή τη φορά. Βλέπεις; Κάνει ό,τι της λες. Ένα στόμα. Δυο χείλη -μικρά, λεπτά, σφιγμένα, χαλαρά, σαρκώδη, μεγάλα- το φυλάζουν. Το προστατεύουν. Και εσένα σ'αρέσει αυτή η προστασία για αυτό πολλές φορές την στολίζεις...με κόκκινο, ροζ, ή μαύρο χρώμα ανάλογα τις διαθέσεις σου. Δυο μάγουλα. Πόσο το μισούσες όταν η θεία που έβλεπες μόνο στις γιορτές σου τα ζουλούσε. Πονούσες πολύ αλλά...το υπέμενες για το εικοσάρικο που θα σου 'δινε μετά. Ευχαριστώ,

Έχετε νιώσει ποτέ ότι θέλετε να μιλήσετε για κάποιο θέμα, να πείτε μια κουβέντα παραπάνω, που εκείνη την στιγμή τη νιώθετε να σκαρφαλώνει από τα σωθικά σας αλλά τελικά να μην την αφήνετε να βγει έξω και να μη λέτε απολύτως τίποτα; Και τώρα στην τεχνολογία. Έχετε νιώσει ποτέ ότι θέλετε να κάνετε κοινοποίηση ένα βίντεο και τελευταία στιγμή, σας κατακλύζουν το μυαλό τόσες σκέψεις που τελικά λέτε "για να έχω τόσες αμφιβολίες, μάλλον δεν θα πρέπει να το κάνω". Λοιπόν, τέτοια διλήμματα και προβληματισμοί με κυριεύουν καθημερινά. Έχω τόσα πράγματα που μπορεί να θέλω να πω αλλά κάτι μου λέει να μην μιλήσω. Γιατί, όμως; Τι φοβάμαι ακριβώς; Μεγάλωσα με την παροιμία "Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει" και σαν άνθρωπος αρκετά κυνικός και ρεαλιστής πολλές φορές, μάλλον πήρα την συγκεκριμένη παροιμία κυριολεκτικά και βουτώ αρκετά βαθιά την γλώσσα στο μυαλό μου πριν πω το οτιδήποτε. Ένας λόγος που μπορεί να φοβάμαι είναι επειδή διαρκώς και ασυναίσθητα συμπεριφέρο

Hello, everyone! My name is Lionder and today I have exciting news for you!  My new song is OUT!!!!!!  Yes, Yes, Yes.  I feel so grateful that it's done and now it's up on the web, available for you to listen to it and watch the video.  Let me just talk a little bit about my experience with Christmas Blue. The whole idea So one day I thought it would be great to release a Christmas song this year but not just another happy Christmas song to dance to and have fun. I had a very special purpose in my mind for this song. I wanted it to be about depression.  I didn't know anything about Christmas depression, I hadn't heard of it anywhere or maybe I didn't remember having heard of it in the past but when I thought to myself "Christmas Depression" it sounded right and logical. Then I started thinking about it and I concluded that it is a fact that people might feel depressed at Christmas. After that, I searched about it and I found out that it is a t

Hey, guys. Today I've got exciting news to share with you!!! My new song is out on YouTube and I am super happy to be able to finally share it with you!!! It's called "Can't Stop Dancing" and it's about someone who's in love and just can't stop dancing when he/she looks at the person he/she loves. "You've got a fancy beat and I can't control my feet" "I can feel your energy from the way you look at me" I had so much filming and editing this video. I filmed with my friends who really made the filming session wonderful and also a great friend of mine, Fay E. who danced in the video. It was a blast working with Fay E. once again, it is always a blast. I'd like to Thank DJ ANTIBASSIS for producing the music. Every time I work with Antibassis I have so much fun! I really have no words to express how much thankful and happy I am to work with him. He's a talented young music producer who's always eage

Don't do it! You're worthy!  I would like to talk about something very serious today. I feel the need to talk to you about it, guys. Today's topic is very important. I'm going to talk about "Suicide". Life is strange, life is bad, life is unfair sometimes.  We all know it. It can be harsh; it can drag us down, make us feel powerless and leave us alone at times that all we need is a helping hand. But life is not always like that.  Life is a great place too. It's beautiful. Nature has made this life so interesting and such a wonderful place. You gotta love nature and all that it's given to you. Life is also full of great opportunities. It's full of people who are there to give you a helping hand and a hug and most importantly their love. This life is full of those people. You just might sometimes need to try and 'dig' a little harder to find them.  But if we want to be fully realistic, we have to admit that this life is also fu

Hello, guys.. It's been so many days since I last updated you... Now, I'm listening to Suspicion by the amazing LP.. I heard this song yesterday on the radio and it has such a great and fresh sound combined with the great classic LP style... Is it summer? Well, now, I feel like it is. I'm not 100 percent sure but at least I think so. No worries in my mind, no more homework, no more exams, no more crap. I feel like I am finally breathing some air, if you know what I mean. I feel the need to just rest and not give a damn about anything. However, there are some upcoming shows for which I have to think about but at least I'm not gonna spend my whole day studying ancient Greek and Latin or history. God, I'm no more a slave of those bitches. And don't get me wrong, I love Ancient Greek BUT right now, at this particular moment of my life, I'm so SICK OF 'EM. sick, sick, sick. How are my days? I sleep late. I hate it. But I can't control it. Today I s