Lionder in Athens

Η ώρα είναι 6 το πρωί, βρίσκομαι στο καράβι προς Ηράκλειο και δεν έχω κλείσει μάτι σε όλο το ταξίδι. Άκουσα λίγη μουσική, μίλησα 2 ώρες με έναν φίλο μου, και την επόμενη ώρα την έβγαλα διαβάζοντας βιβλία και περιοδικά. Και παρόλο που δεν κοιμήθηκα ούτε λίγο, όπως συμβαίνει πολλές φορές στα ταξίδια μου, αυτήν την φορά μπορώ να πω πως πέρασα υπέροχα. Ο λόγος; Γιατί ξεχάστηκα. Ξεχάστηκα λιγάκι από όλα όσα ταλαιπωρούν το μυαλό μου Είναι γνωστό πως τα βιβλία και οι ταινίες είναι διαφυγή από την πραγματικότητα. Και αν το καλοσκεφτείς, εσύ, που διαβάζεις αυτό το άρθρο, γιατί βλέπεις τόσες σειρές συνέχεια και διαβάζεις τόσα βιβλία; Ναι, μας αρέσουν αυτά τα χόμπι αλλά φοβάμαι πως κρύβεται μια ανάγκη από πίσω να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας, να χαθούμε σε άλλους κόσμους. Κι εγώ βρίσκομαι στην φάση της ζωής μου, που μου φαίνεται πιο εύκολο να ζήσω σε έναν άλλον φτιαχτό κόσμο, παρά σε αυτόν εδώ. Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα ήθελα να είμαι νεράιδα και να πετάω πάνω από ένα δάσος με ξωτ

Στο τεύχος Δεκεμβρίου της Vogue Greece που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, από το πρώτο κιόλας άρθρο, πήρα στυλό και άρχισα να υπογραμμίζω. Το τεύχος είναι αφιερωμένο στην αλλαγή και έτσι η αρθρογράφος του συγκεκριμένου άρθρου, Αλεξάνδρα Κ*, εστίαζε πάνω σε αυτό. Λέει λοιπόν αυτολεξεί: «Η αλλαγή προϋποθέτει πως κάτι θα σκοτώσεις και κάτι άλλο θα γεννήσεις» και «Κάθε άνθρωπος εκεί έξω που ξεχώρισε ποτέ για κάτι, το κατάφερε επειδή ακριβώς βρήκε την τόλμη να διαφοροποιηθεί, να εκτεθεί, να ξενίσει, να συγκρουστεί, να ταρακουνήσει». Αυτή ήταν λοιπόν η έμπνευσή μου για αυτό το άρθρο και αυτές τις έννοιες θέλω να εξερευνήσω κι εγώ σήμερα. Το να αλλάζεις σημαίνει να εξελίσσεσαι Κάνε εικόνα τον εαυτό σου πέντε χρόνια πριν. Άλλος άνθρωπος. Αυτή την εικόνα μου πέταξε το facebook memories σήμερα. Με κοίταξα μπροστά από ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, να ποζάρω με τα χέρια στην τσέπη, με ένα σύνολο που αν φορούσα τώρα θα έβγαζα δερματικό, και μια αύρα που φώναζε… άβολο. Ένιωθα άβολα. Μπορεί να