Lionder in Athens

Από μικρά μαθαίνουμε να είμαστε ευγενικοί, να λέμε παρακαλώ, να ζητάμε συγγνώμη, να χαμογελάμε όταν μας χαμογελούν και να λέμε γεια όταν μας χαιρετούν. Δούναι και λαβείν όλη η ζωή μας και αυτός είναι ένας κανόνας που ισχύει παντού. Ό,τι πάρεις, θα δώσεις, λένε. Όπου στρώσεις, θα κοιμηθείς. Ό,τι ενέργεια στείλεις προς το σύμπαν, αυτή θα πάρεις πίσω. Κάρμα.  Πολλά λέγονται για τα πάρε-δώσε των ανθρώπων αλλά λίγα για αυτά που επιθυμούμε όντως να πάρουμε και αυτά που αναγκαζόμαστε να δώσουμε πολλές φορές επειδή απλά πήραμε. Γιατί πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που πήραμε, ακόμα κι αν δεν το επιλέξαμε να πάρουμε. Ακόμα κι αν μας έδωσαν άλλοι αυτοβούλως.  Μου έχει τύχει αρκετές φορές να βρίσκομαι στην θέση αυτού που πήρε και που πρέπει να δώσει. Το θέμα είναι ότι εκείνες τις φορές δεν επέλεξα να πάρω εγώ. Δεν είπα "Να η ευκαιρία να ωφεληθώ, ας εκμεταλλευτώ την κατάσταση, και ας πάρω όσο μπορώ" και μετά, στον απολογισμό να κάνω τα στραβά ματιά. Ποτέ στην ζωή μου δεν το έχω κάνει και π

Έχετε ποτέ κοιτάξει τον καθρέφτη και έχετε θαυμάσει αυτό που βλέπετε; Όχι; Δυο μάτια σε κοιτάζουν ευθεία. Έχουν κάτι να σου πουν. Οι ρυτίδες υπογραμμίζουν αυτό που σου λένε. Και όταν τελειώνει η πρόταση, κλείνουν. Μέχρι να τα ξανανοίξεις... για να σου πουν και κάτι άλλο. Μια μύτη στέκεται περήφανη εκεί και παίζει ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στο πρόσωπό σου. Παρ'όλα αυτά, εισπνέει μόνο τόσο όσο της πεις εσύ. Δοκίμασέ το. Πάρε μια βαθιά εισπνοή και βγάλε τον αέρα από το στόμα. Τώρα πάρε άλλη μια αλλά βγάλε τον αέρα από την μύτη αυτή τη φορά. Βλέπεις; Κάνει ό,τι της λες. Ένα στόμα. Δυο χείλη -μικρά, λεπτά, σφιγμένα, χαλαρά, σαρκώδη, μεγάλα- το φυλάζουν. Το προστατεύουν. Και εσένα σ'αρέσει αυτή η προστασία για αυτό πολλές φορές την στολίζεις...με κόκκινο, ροζ, ή μαύρο χρώμα ανάλογα τις διαθέσεις σου. Δυο μάγουλα. Πόσο το μισούσες όταν η θεία που έβλεπες μόνο στις γιορτές σου τα ζουλούσε. Πονούσες πολύ αλλά...το υπέμενες για το εικοσάρικο που θα σου 'δινε μετά. Ευχαριστώ,