Lionder in Athens

Ναι, το ξέρω, σας φαίνεται χαζό να το λέω εγώ. Ναι, ναι, μπορώ να φανταστώ την γκριμάτσα στο πρόσωπό σας σαν ακούτε ένα "παιδί" να λέει ένα τέτοιο πράγμα. Μπορεί να είμαι 21 χρόνων μονάχα, αλλά είμαι στην ηλικία που μπορώ να διακρίνω ξεκάθαρα τις πρώτες ρυτίδες στο πρόσωπό μου.  Σαν παιδί (να το πάλι το παιδί) της νέας γενιάς, που ασχολείται συνέχεια με το τηλέφωνο, την κάμερα, και τον καθρέφτη, που κάθε του δημοσίευση περνάει από πολλή μελέτη και σκέψη, ανάλυση γωνιών, φωτισμού, χρωμάτων (ναι, μπορώ να γίνω τόσο ματαιόδοξος), τις τελευταίες μέρες παρατήρησα κάτι  στου οποίου τη θέα εθελοτυφλούσα καιρό τώρα. Οι πρώτες ρυτίδες γύρω από τα μάτια μου μου λένε γεια. Τι κάνω; (κλείνω τα μάτια) (Όχι, πλάκα κάνω) (Αλλά ναι, τα έκλεισα. Μια δυο φορές γρήγορα για να συνειδητοποιήσω αυτό που βλέπω. Ρυτίδες; Στα 21 μου; Δεν το δέχομαι).  Το μυαλό μου ταξίδεψε στις αντιγηραντικές κρέμες που διαφημίζουν στην τηλεόραση και η ιδέα του να αποκτήσω μια μου φάνηκε άκρως δελεαστική. Πήγα στον κ

Έχετε ποτέ κοιτάξει τον καθρέφτη και έχετε θαυμάσει αυτό που βλέπετε; Όχι; Δυο μάτια σε κοιτάζουν ευθεία. Έχουν κάτι να σου πουν. Οι ρυτίδες υπογραμμίζουν αυτό που σου λένε. Και όταν τελειώνει η πρόταση, κλείνουν. Μέχρι να τα ξανανοίξεις... για να σου πουν και κάτι άλλο. Μια μύτη στέκεται περήφανη εκεί και παίζει ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στο πρόσωπό σου. Παρ'όλα αυτά, εισπνέει μόνο τόσο όσο της πεις εσύ. Δοκίμασέ το. Πάρε μια βαθιά εισπνοή και βγάλε τον αέρα από το στόμα. Τώρα πάρε άλλη μια αλλά βγάλε τον αέρα από την μύτη αυτή τη φορά. Βλέπεις; Κάνει ό,τι της λες. Ένα στόμα. Δυο χείλη -μικρά, λεπτά, σφιγμένα, χαλαρά, σαρκώδη, μεγάλα- το φυλάζουν. Το προστατεύουν. Και εσένα σ'αρέσει αυτή η προστασία για αυτό πολλές φορές την στολίζεις...με κόκκινο, ροζ, ή μαύρο χρώμα ανάλογα τις διαθέσεις σου. Δυο μάγουλα. Πόσο το μισούσες όταν η θεία που έβλεπες μόνο στις γιορτές σου τα ζουλούσε. Πονούσες πολύ αλλά...το υπέμενες για το εικοσάρικο που θα σου 'δινε μετά. Ευχαριστώ,