Είμαι άνθρωπος της φύσης
Δυο μέρες σταμάτησα το διάβασμα και ένιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου. Δεν πήγαινε άλλο όμως, το κεφάλι μου είχε γίνει καζάνι. Κάθε μέρα επιεικής στο ραντεβού μου, να ξυπνάω στην μία, να τρώω στις 3 και στις 5 να διαβάζω. Είκοσι μέρες αυτή η δουλειά και η ρουτίνα με είχε φάει για τα καλά. Χθες ξεκίνησα και πάλι το διάβασμα και έπαψαν να μου μιλούν οι ενοχές! Που τάχα "έχασα δυο μέρες", που "σε δυο μέρες πόσα θα 'χα διαβάσει"...Ποιος...εγώ! Που αν δεν έφτανε η εξεταστική, βιβλίο δεν άνοιγα! Τώρα διαβάζω κάθε μέρα και νιώθω να έχω ανακτήσει την εξυπνάδα που μου είχε στερήσει τόσα χρόνια η τεμπελιά μου. (Εννοείται πως ό,τι λέω είναι καλοντυμένες, όμορφα διακοσμημένες υπερβολές...τα 'χασες τα κύτταρα φίλε όταν ήσουν στην ανάπτυξη... Τώρα...προσπάθησε να κρατήσεις αυτά που έχεις). Όταν διαβάζω εδώ στο πατρικό μου, ανοίγω την μπαλκονόπορτα του δωματίου διάπλατα και αφήνω το φως του ήλιου να περάσει μέσα· αν είμαι τυχερός και δεν φυσάει, τότε απολαμβάν