Για τους "ωμά ειλικρινείς" γύρω μας
Γεια σας, είμαι ο Λέανδρος και είμαι ένας αρκετά ειλικρινής άνθρωπος. Πρώτα από όλα, είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και αυτό ήταν κάτι που μου πήρε χρόνια για να καταφέρω. Ο κόσμος στον οποίο γεννιόμαστε ίσως να μην μοιάζει με αυτό που είναι πραγματικά, τουλάχιστον τα παιδικά μας χρόνια: κοιτάμε την ζωή μέσα από τα μάτια των γονιών μας, των κηδεμόνων μας, των μεγαλύτερων ανθρώπων που μας μεγαλώνουν, κι ό,τι είναι άσπρο για αυτούς, είναι άσπρο και για μας. Αλλά εκεί κάπου στην εφηβεία είναι που αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε την οφθαλμαπάτη στην οποία είχαν συνηθίσει τα μάτια μας, και έπειτα όταν ενηλικιωνόμαστε, ερχόμαστε σε σύγκρουση με την καθαρή κι απτή πραγματικότητα (όχι όλοι, πολλοί συνεχίζουν να μένουν στο συννεφάκι τους, είτε ασυνείδητα, είτε συνειδητά). Σε έναν λοιπόν κόσμο του οποίου η ειλικρίνεια συνδεόταν με εκείνη των γονιών μας, πόσο ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε εμείς; Εννοείται πως η απάντηση είναι σχετική και υποκειμενική, όπως τα περισσότερα πράγματα στην ζωή γι