Lionder in Athens

Τέσσερα χρόνια πριν άνοιξα την σελίδα του συστήματος των πανελληνιών και πήρα την μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς μου. Πέρασα Αγγλική Φιλολογία. Δύο χρόνια προετοιμαζόμουν για Ψυχολογία και δεν ήμουν έτοιμος να δω τις λέξεις "Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία" δίπλα από το όνομά μου. Πήρα εκείνη την μέρα ολόκληρη για να θρηνήσω και χρύσωσα το χάπι ανακαλύπτοντας πως το συγκεκριμένο τμήμα έχει και μαθήματα ψυχολογίας. Ουφ, τι ανακούφιση. Θα μπορούσα να ασχοληθώ έστω λιγάκι με το αντικείμενο που με έκανε πρώτη φορά στην ζωή μου να κάτσω να διαβάζω 12 ώρες συνεχόμενα στις πανελλήνιες.  Τέσσερα χρόνια μετά, και δύο μαθήματα ψυχολογίας που τόλμησα να παρακολουθήσω (δεν τρίτωσε το κακό, δεν το ξανακάνω αυτό το πράγμα στο μυαλουδάκι μου (ΕΝΑ ΔΥΟ - ΕΝΑ ΔΥΟ - ΜΌΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΞΕΡΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ), βρήκα τον εαυτό μου να κατεβαίνει τις σκάλες της φιλοσοφικής με το πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας στα χέρια, ψάχνοντας με το βλέμμα την παρέα μου για να βγάλουμε φωτογραφίε

 Η ώρα είναι πέντε και τέταρτο το πρωί και είναι κάτι τέτοιες ώρες που μου έρχεται η όρεξη να σκεφτώ... ό,τι δεν σκέφτηκα όλη την μέρα. Πολλοί το λένε αϋπνία, μα ακόμη και αυτή η λέξη έχει τον ύπνο μέσα. Πολλά βράδια όχι μόνο δεν κοιμάμαι από τις σκέψεις, είμαι πιο ξύπνιος από ποτέ. Σκέφτομαι, ονειρεύομαι και πάνω από όλα οραματίζομαι ό,τι δεν έχω κάνει μέχρι στιγμής, ό,τι με περιμένει να το αγγίξω και να γίνω κομμάτι του. Απόψε είναι μία από αυτές τις νύχτες. Σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στην Κρήτη για αυτό το καλοκαίρι και ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν δύο μήνες στο σπίτι των γονιών μου -των γονιών μου είναι πλέον, εμένα το σπίτι μου είναι στην Αθήνα πια. Μπορεί να ήταν ίσως και το πιο ήρεμο καλοκαίρι που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια. Τελείως αντίθετο από τις αναταράξεις του πρώτου εκείνου καλοκαιριού του πρώτου έτους, που η μία αλλαγή έφερνε την άλλη και έβλεπα τον εαυτό μου να μετατρέπεται από τον διαρκώς αγχωμένο έφηβο σε ένα ψαρωμένο -όχι και τόσο τελικά- φοιτητούδι, το