Lionder in Athens

Έχετε νιώσει ποτέ να είστε σε μια σχέση όπου μιλάτε μιλάτε μιλάτε και άκρη δεν βγαίνει; Σε μια σχέση όπου όσες φορές και αν κοιτάξετε κάποια πράγματα, όσες φορές κι αν συζητήσετε τα θέλω και τις ανάγκες των δυο πλευρών, πάλι δεν βγάζει πουθενά; Τι κάνουμε τότε, όταν όλα φαίνονται να καταρρέουν και εμείς χάνουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε μπροστά στα μάτια μας; Για αυτό μιλάω στο νέο μου τραγούδι "Αφού δεν συμβαδίζουμε" .  Μια σχέση αποτελείται από δύο (συνήθως). Δύο προσωπικότητες, δύο διαφορετικά άτομα με διαφορετικές ανασφάλειες, ανάγκες, επιθυμίες, πάθη, τραύματα κτλπ. Όταν μπαίνεις στην σχέση, κάπως δέχεσαι και όλο το πακέτο του άλλου ατόμου, με τα καλά του και τα κακά του. Τα "παντρεύεσαι" όλα γιατί πολλές φορές δεν έχεις άλλη επιλογή.  Σε ενοχλεί κάτι, το συζητάς και το άτομο το διορθώνει, ή τουλάχιστον μαθαίνει να ελέγχει την συμπεριφορά του όταν είναι μπροστά σου πάνω σε αυτό το θέμα. Με άλλα λόγια, μαθαίνουν και οι δύο πλευρές απ' την αρχή να κάνουν υποχωρ

Φέρε το τσάι και έλα να τα πούμε. Σκηνικό: Κάθομαι στο πατρικό μου στην Κρήτη, η οικογένεια διάσπαρτη από τον ένα καναπέ στον άλλον, η τηλεόραση κλασσικά ανοιχτή παίζει διαφημίσεις χωρίς σταματημό, μιλάμε για διάφορα και σκέφτομαι πως κάτι τις λείπει. Παίρνω τον υπολογιστή, τοποθετώ και το τσαγάκι μου δίπλα από το πληκτρολόγιο, σε θέση που να μπορεί να το φτάσει με ευκολία το δεξί μου χέρι, και αφού όλα είναι όπως πρέπει να είναι, ξεκινάμε το γράψιμο. Εν όψει του νέου έτους, νιώθω πως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να αλλάξουν: σε μένα, σε σένα, στον γείτονα, και γενικά στον κόσμο όλο. Περνάνε τα χρόνια, καλό είναι να εξελισσόμαστε, να προχωράμε και να σκεφτόμαστε λογικά. Όλες οι εθνικότητες είναι ίσες. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι σπουδαιότερος από κάποιον άνθρωπο άλλης εθνικότητας. Και μην μου πεις "ο Πλάτωνας" γιατί ο Πλάτωνας ανήκει σε μιαν άλλη Ελλάδα, μιαν αρχαία Ελλάδα και αυτήν την στιγμή ζούμε στο σήμερα. Από την στι