Lionder in Athens

Φέρε το τσάι και έλα να τα πούμε. Σκηνικό: Κάθομαι στο πατρικό μου στην Κρήτη, η οικογένεια διάσπαρτη από τον ένα καναπέ στον άλλον, η τηλεόραση κλασσικά ανοιχτή παίζει διαφημίσεις χωρίς σταματημό, μιλάμε για διάφορα και σκέφτομαι πως κάτι τις λείπει. Παίρνω τον υπολογιστή, τοποθετώ και το τσαγάκι μου δίπλα από το πληκτρολόγιο, σε θέση που να μπορεί να το φτάσει με ευκολία το δεξί μου χέρι, και αφού όλα είναι όπως πρέπει να είναι, ξεκινάμε το γράψιμο. Εν όψει του νέου έτους, νιώθω πως υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να αλλάξουν: σε μένα, σε σένα, στον γείτονα, και γενικά στον κόσμο όλο. Περνάνε τα χρόνια, καλό είναι να εξελισσόμαστε, να προχωράμε και να σκεφτόμαστε λογικά. Όλες οι εθνικότητες είναι ίσες. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε κάνει να νομίζεις ότι είσαι σπουδαιότερος από κάποιον άνθρωπο άλλης εθνικότητας. Και μην μου πεις "ο Πλάτωνας" γιατί ο Πλάτωνας ανήκει σε μιαν άλλη Ελλάδα, μιαν αρχαία Ελλάδα και αυτήν την στιγμή ζούμε στο σήμερα. Από την στι...

Έχετε ποτέ κοιτάξει τον καθρέφτη και έχετε θαυμάσει αυτό που βλέπετε; Όχι; Δυο μάτια σε κοιτάζουν ευθεία. Έχουν κάτι να σου πουν. Οι ρυτίδες υπογραμμίζουν αυτό που σου λένε. Και όταν τελειώνει η πρόταση, κλείνουν. Μέχρι να τα ξανανοίξεις... για να σου πουν και κάτι άλλο. Μια μύτη στέκεται περήφανη εκεί και παίζει ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στο πρόσωπό σου. Παρ'όλα αυτά, εισπνέει μόνο τόσο όσο της πεις εσύ. Δοκίμασέ το. Πάρε μια βαθιά εισπνοή και βγάλε τον αέρα από το στόμα. Τώρα πάρε άλλη μια αλλά βγάλε τον αέρα από την μύτη αυτή τη φορά. Βλέπεις; Κάνει ό,τι της λες. Ένα στόμα. Δυο χείλη -μικρά, λεπτά, σφιγμένα, χαλαρά, σαρκώδη, μεγάλα- το φυλάζουν. Το προστατεύουν. Και εσένα σ'αρέσει αυτή η προστασία για αυτό πολλές φορές την στολίζεις...με κόκκινο, ροζ, ή μαύρο χρώμα ανάλογα τις διαθέσεις σου. Δυο μάγουλα. Πόσο το μισούσες όταν η θεία που έβλεπες μόνο στις γιορτές σου τα ζουλούσε. Πονούσες πολύ αλλά...το υπέμενες για το εικοσάρικο που θα σου 'δινε μετά. Ευχαριστώ, ...

Έχετε νιώσει ποτέ ότι θέλετε να μιλήσετε για κάποιο θέμα, να πείτε μια κουβέντα παραπάνω, που εκείνη την στιγμή τη νιώθετε να σκαρφαλώνει από τα σωθικά σας αλλά τελικά να μην την αφήνετε να βγει έξω και να μη λέτε απολύτως τίποτα; Και τώρα στην τεχνολογία. Έχετε νιώσει ποτέ ότι θέλετε να κάνετε κοινοποίηση ένα βίντεο και τελευταία στιγμή, σας κατακλύζουν το μυαλό τόσες σκέψεις που τελικά λέτε "για να έχω τόσες αμφιβολίες, μάλλον δεν θα πρέπει να το κάνω". Λοιπόν, τέτοια διλήμματα και προβληματισμοί με κυριεύουν καθημερινά. Έχω τόσα πράγματα που μπορεί να θέλω να πω αλλά κάτι μου λέει να μην μιλήσω. Γιατί, όμως; Τι φοβάμαι ακριβώς; Μεγάλωσα με την παροιμία "Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει" και σαν άνθρωπος αρκετά κυνικός και ρεαλιστής πολλές φορές, μάλλον πήρα την συγκεκριμένη παροιμία κυριολεκτικά και βουτώ αρκετά βαθιά την γλώσσα στο μυαλό μου πριν πω το οτιδήποτε. Ένας λόγος που μπορεί να φοβάμαι είναι επειδή διαρκώς και ασυναίσθητα συμπεριφέρο...

Δεν ξέρω πως να το ξεκινήσω.  Μια βδομάδα πριν, μπήκα για πρώτη φορά στο σπίτι μου στην Αθήνα μετά από 2 μήνες απουσίας. Όλα γύρω μου φάνταζαν γνώριμα μα συνάμα και τόσο ξένα. Αυτή η περίεργη μυρωδιά κλεισούρας είχε κατακλύσει τον χώρο, οι κλειδαριές των παραθυρόφυλλων βαθιά ριζωμένες η μία στην άλλη κρατούσαν τον δροσερό αέρα απ' έξω. Τα άνοιξα. Σήκωσα το βαρύ παντζούρι, είχα ξεχάσει την δύναμη που πρέπει να καταβάλεις για να το σηκώσεις, και άνοιξα να μπει το φως του ήλιου, που λίγη ώρα νωρίτερα είχε αναδυθεί από την θάλασσα. Μαζί του και το πρωινό αεράκι, αυτό το σχεδόν ψυχρό αγέρι που όμως όταν αγγίζει τους πόρους του κορμιού σου, είναι σαν να σε κάνει μια ζεστή αγκαλιά.  Πάντα ένιωθα ασφάλεια στα χέρια αυτής της δροσούλας. Ειδικά, εκείνες τις νύχτες που γυρνούσα με το ποδήλατο στο σπίτι μου στο Ηράκλειο μετά από βόλτα με φίλους, και την άφηνα να με χτυπάει καθώς σκεφτόμουν όσα με προβλημάτιζαν. Καβαλώντας το ποδήλατο μου στους άδειους δρόμους έπαιζα τον ρόλο ενός κατα...

Hello, everyone. My name is Lionder and today I decided to talk to you about some random stuff. Whatever comes to my mind just so you can get to know me a lil' better! Here we go. I'm not into reading this period. So, I finally figured it out yesterday. I'm not that into reading books this period of my life. I feel tired and I'm not in the mood to get lost in a book. I feel like I want to do lighter things such as watching a series. You know. That I ain't got no problem with. But every time I'm like "I have to read a book", I always decide not to. I'm not in the mood this period of do get too passionate about them. But I guess we all go through stuff and now it's not time for me to dedicate myself to reading a book. my life. And this comes as a contrary because I'm one of those people who do love to read books and Did I talk about series? Becauseee... I've started watching a pretty good series. It's called "How to get ...

Hello, everyone. My name is Lionder and today I'm going to be talking to you about my new song "No Pressure" . I'm very excited that my new song is finally out! I've been working on this for quite a long time. This song is about being pressured. Whether that is peer pressure or family pressure, or pressure from work or anything. It doesn't have a certain theme so everybody can relate to it. I started writing the song back in October. It's a song/video that took me nearly 5 months to create, direct, visualize etc. I'm going to give you a detailed analysis of the music video.  First things first, I'd like to mention that visualizing the video was such. a hard. process. I was literally feeling uninspired. I couldn't think of an idea for the video. My mind was lost, confused and frustrated. I tried to dig and dig and dig a little deeper into my mind just to find an idea for the video but it was so hard. I asked my friends to help me with th...

Happy new year, everybody! I'm so excited it's finally 2018. How are you feeling today? Well, let me tell you exactly how I'm feeling these first two days of this year. I'm feeling motivated. I feel like I want to develop strategies for this new year and just start doing things. But I'm not on my creative space right now so I can't really start.  I'm in Crete, my hometown, for the holidays.  I like my hometown but I love Athens a lot. I'm very excited that I moved to Athens. This city seems to be a great 'school' for me, if you know what I mean.  It has already taught me a lot of things and I'm pretty sure it's going to teach a lot more. But this year I want to make a difference. I want to do something different from everything else I've already done. I just want to keep on hustling more, working on my stuff, be more creative and just get to be a part of new experiences. I got this motivation inside me. I'm in...