Τα προβλήματά μας είναι μικρά!
Σας γράφω μετά από ένα άσχημο τηλεφώνημα για την υγεία ενός κοντινού μου ανθρώπου και έχω κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ. Είναι πολύ οδυνηρό να ξέρεις ότι ένας δικός σου άνθρωπος χρειάζεται βοήθεια και να μην μπορείς να του την δώσεις. Μια ζωή είχες τον ρόλο του ήρωα, του φύλακα αγγέλου, του ανθρώπου που ερχόταν την κατάλληλη στιγμή και με τα λόγια του γιάτρευε πληγές, μάζευε κομμάτια. Αλλά όσες σοφίες και να ξέρεις να πετάς για να νιώθουν οι άλλοι κάλα, κι όσα λόγια-γιατρικά και να 'χεις για να σταματήσουν για λίγο τον πόνο του άλλου, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για το σώμα του άλλου. Βλέπεις... τόσα χρόνια εμπειρίας και είχες εξασκηθεί να δαμάζεις το πνεύμα και να ξεκουράζεις την ψυχή... τι γίνεται με το σώμα όμως; Όταν ο άλλος πονάει σωματικά και δεν είναι ούτε πληγή για να βάλεις μια γάζα πάνω της, ούτε σπάσιμο για να το δέσεις με γύψο. Ο πόνος έρχεται από μέσα. Και τσακίζει τον άλλον από το πιο βαθύ σημείο του οργανισμού του. Η ψυχή δεν είναι ακάθεκτη: πονάει και αυτή. Και ίσως κάτι που μπορεί να πεις να βοηθήσει. Αλλά όχι για πολύ. Ο οργανισμός ξεσπά ξανά και όσα λόγια κι αν χόρτασε η ψυχή, τα ξέβρασε κουρέλια το σώμα σαν τα πλαστικά που ξεβράζει η θάλασσα.
Είναι τόσο μπερδεμένο. 2020 και ακόμη δεν μπορούμε να γιατρέψουμε τους ανθρώπους, δεν μπορούμε να τους εγγυηθούμε μια ανάλαφρη ζωή, δίχως πόνο και ταλαιπωρία. Τι κάνει η επιστήμη; Τι κάνει η ιατρική; Γιατί φτιάχνουμε πάλι το καλύτερο κινητό της αγοράς και δεν φτιάχνουμε τον ίδιο τον άνθρωπο; Θα μου πεις, τι συγκρίνεις; Άλλοι τομείς. Δεν γίνεται να μένουμε στάσιμοι στον ένα τομέα επειδή δεν βρίσκουμε την λύση στον άλλον. Τα κινητά και η υγεία είναι δυο πολύ διαφορετικά πράγματα.
Σε ακούω.
Αλλά ακόμα με πνίγει το άδικο. Με πνίγει, με καταδιώκει και με στοιχειώνει γιατί πολλές φορές φοβάμαι ότι ο επόμενος θα είμαι εγώ. Μακάβριο έτσι; Πώς ζεις μια ζωή όταν σκέφτεσαι ότι την επόμενη μέρα μπορεί να είσαι εσύ το θύμα ενός ιού, μιας αρρώστιας για την οποία να μην έχει εφευρεθεί γιατρειά; Το να το σκέφτομαι αυτό με αγχώνει και επειδή πιστεύω πολύ στην δύναμη της σκέψης και της ενέργειας, θεωρώ ότι με το να το σκεφτώ, το προκαλώ κιόλας. Άρα επιλέγω να μην το σκέφτομαι. Επιλέγω να το ξεχνώ.
Και εκεί το ξεχνώ για τα καλά.
Καταπιάνομαι από την πραγματικότητα μου, τη ρουτίνα μου, τα "προβλήματά" μου. Δεν μου περισσεύουν τα λεφτά να κάνω όσα χόμπι θέλω, προβληματίζομαι. Δεν μου περισσεύει ο χρόνος να κάνω όσα έχω στόχο μέσα σε μια χρονιά, νευριάζω. Το κινητό μου θέλει άλλαγμα, παραπονιέμαι. Σπάει η κορνίζα, τα κοινόχρηστα ήρθαν πιο ακριβά αυτόν τον μήνα, παθαίνω λοίμωξη του αναπνευστικού μέσα στο σπίτι μου, οι οικονομίες μου πάνε όλες στα φάρμακα, δεν κοιμάμαι από τον βήχα για τρεις μέρες, δεν διαβάζω όσο θέλω για την εξεταστική, δεν μπορώ να μιλάω και να μην βήχω ταυτόχρονα...
...βρίζω.
και βρίζω και βρίζω και βρίζω και θεός δεν υπάρχει τη μία, και την άλλη τον ευχαριστώ για τα άλλα που έχω και μετά ξαναπέφτω και πάνω που πάω να κρατηθώ από μια σανίδα ελπίδας, ξαναπέφτω γιατί κάτι άλλο μου συμβαίνει, δεν τελειώνουν ποτέ τα "προβλήματα", κάθε μέρα πρόκληση - όσο ζεις μαθαίνεις.
Και αυτός είναι ένας κύκλος - μια λούπα από την οποία είμαι καταδικασμένος να μην ξεφύγω ποτέ. Γιατί δεν μπορείς να σκέφτεσαι μόνο τα κακά, θα πέσεις σε κατάθλιψη. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι μόνο τα καλά, δεν θα πατάς τα πόδια σου στη γη. Και έτσι την μια στεναχωριέμαι και την άλλη χαμογελάω. Χαμογελάω για όσα έχω.
Έχω την υγεία μου. Έχω την υγεία μου. Έχω την υγεία μου.
3 φορές - μαγικός αριθμός - νιώθω ασφάλεια.
Όχι μόνο έχω την υγεία μου ουσιαστικά (γιατί μια λοίμωξη στο αναπνευστικό τι να σου κάνει εν τέλει), έχω και μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου, έχω φαγητό, πόσιμο νερό όποτε θέλω, έχω ανθρώπους γύρω μου που με αγαπάνε και με αποδέχονται με τα όλα μου και αυτό ξέρετε πως το αποκαλώ; Προνόμιο! Είμαι προνομιούχος. Και είναι απίστευτο πως κάποτε το να ήσουν προνομιούχος σήμαινε να έχεις λεφτά, και να κατάγεσαι από ευκατάστατη οικογένεια και να σπουδάζεις στα καλύτερα πανεπιστήμια και να τρως από χρυσά πιάτα.
Το 2020 προνομιούχος είσαι αν έχεις την υγεία σου.
Αν έχεις τα βασικά, είσαι προνομιούχος. Αν είναι δύσκολο να πληρώσεις το νοίκι, αλλά ένα πιάτο φαγητό θα το βρεις, είσαι προνομιούχος. Αν μπορείς να χαλαρώνεις με μουσική από το ιντερνετ και να ενημερώνεσαι για τα πάντα στο λεπτό, είσαι προνομιούχος. Αλλά το πιο σημαντικό: αν έχεις έστω και έναν άνθρωπο να σε αγαπάει εκεί έξω είσαι προνομιούχος. Η οικογένειά σου, οι φίλοι σου - η οικογένεια που διαλέγεις. Αν υπάρχει έστω ένας που θα σηκώσει το τηλέφωνο όταν τον έχεις ανάγκη, είσαι προνομιούχος.
Και είμαστε τόσο τυχεροί που δεν μπορούμε να το δούμε καν πολλές φορές. Δεν μιλάω βέβαια για όλους, μην με παρεξηγήσετε. Δεν έχω ιδέα για το τι περνάει ο καθένας στο σπίτι του. Μπορεί τα μισά από αυτά που ανέφερα πιο πριν, ακόμα να μην τα έχει κάποιος και να πασχίζει για τα απλά και τα αυτονόητα. Αλλά στο τέλος της ημέρας το μόνο που θέλω να θεωρώ απλό και αυτονόητο είναι η υγεία. Και αν έχεις αυτό το απλό και αυτονόητο αγαθό, είσαι τυχερός. Γιατί όσο μεγαλώνω, βλέπω πως και η υγεία τύχη είναι, τίποτα παραπάνω. Και καθόλου προνομιούχος δεν είσαι εν τέλει. Μπορεί να είσαι μόνο τυχερός.
Αλλά σε ικετεύω, κράτα αυτήν την τύχη σαν φυλαχτό στην καρδιά σου και μην τα βάζεις κάτω. Δεν αξίζει, ρε γαμώτο. Δεν αξίζει ούτε να ζούμε μια ζωή που δεν θέλουμε, να μένουμε με ανθρώπους που μας πληγώνουν και δεν μας αποδέχονται, να κάνουμε πράγματα που δεν μας ευχαριστούν. Δεν αξίζει τίποτα από όλα αυτά. Γιατί η ζωή περνάει. Και θα 'ρθουν τα 50, και θα χτυπήσει η οστεοπόρωση και δεν θα μπορείς να τρέχεις πια όπως έκανες όταν ήσουν παιδί. Και το πρόσωπο που τόσο ανάγκη έχεις να φαίνεται πανέμορφο στις φωτογραφίες, θα αρχίσει να γερνάει, τα μάγουλα θα πέσουν, σημάδια θα το γεμίσουν απ' άκρη σ' άκρη. Και όλα αυτά για τα οποία έσκαγες κάποτε, δεν θα έχουν καμία σημασία. Το πιο σημαντικό ξέρεις ποιο θα είναι;
Η υγεία σου.
Δώσε λοιπόν ένα διάλειμμα στον εαυτό σου και βάλ'τα κάτω. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που δεν γουστάρεις, πάλεψε για αυτά που πιστεύεις, ζήσε την ζωή σου ορατός και αληθινός και πρόσωπο υπαρκτό που αναπνέει, ζει και πορεύεται με όσα του έχει δώσει η ζωή και όσα σκοπεύει να κατακτήσει στο πέρας του χρόνου. Έχεις την δύναμη, βρες την θέληση και πάρε ένα διάλειμμα. Πραγματικά τίποτα δεν έχει σημασία από το να δεις τι πραγματικά είναι πρόβλημα, και τι προβληματισμός. Και όταν τα διαχωρίσεις αυτά τα δύο, τότε θα καταλάβεις το νόημα της ζωής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου