Ξέφυγες από τον δρόμο σου;
Πόσες φορές σου έχει τύχει να ξεκινάς από ένα σημείο και να καταλήγεις κάπου άλλου; Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν αξίζει τον κόπο που καθυστερείς κι άλλο... κι άλλο... μέχρι να φτάσεις εκεί που ήθελες αρχικά; Θα σου πω εγώ: πάμπολλες.
Κι αν το αρνηθείς, είτε δεν το παραδέχεσαι, ή τα έχεις πολύ καλά με τον εαυτό σου (αν ισχύει το δεύτερο, respect).
Αλλά αν δεν ισχύει το δεύτερο, τότε είσαι ένας από εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που συχνά παραπατούν, πέφτουν και μπουσουλάνε στο μονοπάτι που κάποτε νόμιζαν ότι θα περπατούσαν αγέρωχοι και όρθιοι. Α σ τ α μ ά τ η τ ο ι.
Ωστόσο, θέλω να σου πω ότι όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Έχουμε μάθει να νιώθουμε ενοχές αν δεν είμαστε παραγωγικοί, αν δεν κάνουμε πολλά πράγματα, αν δεν εκπληρώνουμε τους στόχους μας στην ώρα τους. Έχουμε μάθει να πέφτουμε σε κατάθλιψη όταν δεν κάνουμε τίποτα, όταν βλέπουμε ότι δεν έχουμε φτάσει καν κοντά στο σημείο που θέλαμε να είμαστε στην αρχή του χρόνου. Έχουμε μάθει να δείχνουμε με το δάχτυλό μας και να κατηγορούμε τον μοναδικό άνθρωπο που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς: τον εαυτό μας. Έχουμε ρομαντικοποιήσει το να κάνουμε πολλά πράγματα κι όταν πέφτουμε σε αδράνεια, νιώθουμε ολίγον τι "άχρηστοι". -->> μη χρήσιμοι για την κοινωνία, τους γύρω μας, τα όνειρά μας και τους στόχους μας.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος τώρα. Αυτή τη δεδομένη στιγμή είσαι έναν όλον. Η εκπλήρωση ενός στόχου σου δεν θα σε ολοκληρώσει περισσότερο από τώρα, απλά θα σε πάει σε ένα διαφορετικό σημείο στον χώρο και στον χρόνο. Δεν θα είσαι πιο σημαντικός τον Σεπτέμβριο, που θα περάσεις τα μαθήματα που σου 'χουν μείνει. Είσαι εξίσου σημαντικός τώρα. Ναι, τώρα που δεν τα έχεις περάσει. Γιατί τα μαθήματα δεν καθορίζουν την αξία σου σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα, τίποτα πέρα από το "γνώθι σ'αυτόν" δεν καθορίζει την σημαντικότητα σου. Όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου, όταν έχεις αυτογνωσία, όταν ξέρεις ποιος είσαι, ή όταν ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι, τότε ξέρεις, νιώθεις, είσαι σημαντικός.
Η προσωπικότητά σου αποτελείται από πολλά μέρη. Έχεις τα δικά σου πιστεύω, τα δικά σου θέλω, τα δικά σου προσπαθώ, τα δικά σου αγαπώ. Έχεις τον δικό σου κόσμο. Έχεις διαμορφώσει τον δικό σου χαρακτήρα. Και το ότι έχεις έναν χαρακτήρα άλφα, δεν συνδέεται με την παραγωγικότητά σου, με την επίδοση σου σε άκυρα πράγματα που οι κοινωνία σε εξετάζει, πράγματα που δεν αξίζουν, πράγματα που κάποια στιγμή ξύπνησε κάποιος και αποφάσισε να σε τυραννάει με αυτά "αν θες να λέγεσαι σωστός πολίτης στην εκάστοτε κοινωνία". Κάνε ό,τι κάνει και η Νατάσα, και τράβα λοιπόν σ'όλα μια κόκκινηγραμμή. Σβήσε μια νοοτροπία που είχε λάθος διαδρομή.
Ξέρεις ποιοι φταίνε συνήθως για οοοολο αυτό το μενταλιτέ το οποίο ακολουθούμε χωρίς να το εξετάζουμε, απλά επειδή μεγαλώσαμε με το να νομίζουμε ότι είναι το σωστό; Οι γονείς μας. And try to fight me on that.
Κι εσάς οι γονείς σας κάνουν να νιώθετε ότι επειδή δεν καταφέρνετε να είστε "πρώτοι" σε έναν τομέα που έχετε διαλέξει, ότι χάνετε τον χρόνο σας κι ότι φεύγετε από τον στόχο σας, ή είστε τίποτα φυσιολογικές οικογένειες; Φυσιολογικοεξωγήινες οικογένειες ήθελα να πω, γκούχου γκούχου.
Γιατί πολλές φορές, κάτω από την επίρροια της γονικής παρέμβασης, πιάνω τον εαυτό μου να λέει "Μήπως όντως χάνω χρόνο; Αξίζει τον κόπο που που ασχολούμαι με κάτι άλλο αντί να ασχολούμαι με αυτό που πραγματικά έχει σημασία;". Και έρχομαι να απαντήσω (και στον εαυτό μου), πως όχι. Δεν χάνεις καθόλου τον χρόνο σου.
Όπως είπα πριν είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος χθες, σήμερα, αύριο και για πάντα. Και σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος, έχεις την ανάγκη και το δικαίωμα να ζήσεις όσα περισσότερα πράγματα μπορείς, να αδράξεις την ημέρα, να πάρεις εμπειρίες, να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Δεν ζούμε δυο φορές και επίσης μετά τα 30 το σώμα βαραίνει, οι αντοχές λιγοστεύουν και αρχίζουμε να εκτιμάμε τον ύπνο. Not a good idea να ξεκινήσεις την ζωή σου τότε. Την ζωή σου την ζεις τώρα και μόνο τώρα. Δεν έχει μέλλον και το παρελθόν πάει, έφυγε.
Φέτος είχα να κάνω κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Έπρεπε να τα κάνω για να προχωρήσω επίπεδο στον συγκεκριμένο τομέα που θέλω να επιτύχω. Όμως στην πορεία μου έπιασαν την προσοχή άλλα πράγματα. Όχι τόσο σημαντικά για μένα, όσο ο τομέας που θέλω να επιτύχω, αλλά αρκετά σημαντικά για να ασχοληθώ μαζί τους. Αρκετά σημαντικά για να συμβάλλουν θετικά στην ψυχική μου υγεία. Αρκετά σημαντικά για να τα κάνω και να μην νιώθω τύψεις που τα έκανα.
Ε λοιπόν τα έκανα. Τα έκανα. Τα ξαναέκανα. Και τα διπλοέκανα μέχρι την στιγμή που ένιωσα ότι είχα πάρει αυτό που ήθελα, ότι είχα ζήσει αρκετά την εμπειρία που ήθελα να ζήσω και μπορούσα να πάω παρακάτω. Κάθε παρακλάδι του δέντρου το οποίο διάλεξα να φυτέψω είναι σημαντικό για μένα. Ακόμα και το παραμικρό κλαδί, που με την παραμικρή κίνηση ξέρεις ότι θα σπάσει. Ακόμα και αυτό κάτι έχει να μου δώσει. Να με διδάξει. Και νιώθω καλά που υπάρχει στην ζωή μου.
Δίνοντας σημασία όμως σε αυτό το κλαδάκι, μήπως καθυστέρησα να καλλιέργεια ολόκληρου του δέντρου; Όχι. Γιατί έχω μια ολόκληρη ζωή να το καλλιεργήσω. Κανείς δεν με σταματάει και κανείς δεν μπορεί να μου πει πότε είμαι έτοιμος να καλλιεργήσω το δέντρο μου, να κάνω στη ζωή μου αυτά που θέλω.
Ξεκινάς το μονοπάτι σου, και βλέπεις πως στην πορεία έχεις κι άλλα δρομάκια να ακολουθήσεις. Μείνε πιστός στο μονοπάτι, μα μη ξεχνάς πως δεν είσαι μόνο ένα πράγμα. Κι ότι στο δρόμο σου, θα ανακαλύψεις τόσα διαφορετικά πράγματα για τον εαυτό σου, που θα εκπλαγείς. Και αν δεν τους δώσεις χώρο ύπαρξης και λίγη ανάσα, θα ζήσεις μια ζωή μέσα στα απωθημένα.
Καθετί που κάνεις τώρα και που νομίζεις ότι σε αποτρέπει από τον αρχικό σου σκοπό και σε καθυστερεί, συμβάλλει στην ωρίμανσή σου. Στην καλλιέργεια σου. Στην "βελτιστοποίηση" του ανθρώπου που ήδη είσαι. Σε κάνει καλύτερο, δυνατότερο, και πιο έτοιμο να κοιτάξεις κατάματα τον αρχικό σου στόχο. Σε κάνει πιο ώριμο και πιο ικανό. Και όταν θα έχεις φτάσει στο τέλος, στην τερματική γραμμή, θα ευχαριστείς το σύμπαν που έφερε στον δρόμο σου όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που κάποτε νόμισες ότι σε έβγαζαν από το μονοπάτι που ήταν γραμμένο για σένα. Γιατί αυτά σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα.
Κι όχι. Δεν είμαι τεμπέλης επειδή σήμερα επέλεξα να μην διαβάσω και να δω ταινία. Δεν είμαι χαζός που άφησα μια δουλειά για να πάω διακοπές. Δεν είμαι αναίσθητος που δεν σκέφτηκα τα συναισθήματα των άλλων, επειδή απλά σκέφτηκα τα δικά μου. Δεν είμαι ανώριμος επειδή επιλέγω να ζήσω την ζωή μου τώρα, καθώς ξέρω ότι θα δουλεύω μια ζωή. Ό,τι και να κάνω τώρα, "καλό ή κακό" βάσει των κοινωνικών προδιαγραφών για το άτομό μου ή τα άτομα της ηλικίας μου, με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο να βρω εμένα. Τον εαυτό μου. Να τον αγκαλιάσω και να τον αποδεχτώ.
Και δεν πρόκειται να αποδεχτώ καμία πραγματικότητα που έχουν ορίσει άλλοι για εμένα. Ξέρω τον στόχο μου, οδεύω προς αυτόν, αλλά θα κάνω και τα διαλειμματάκια μου γιατί... γιατί απλά έτσι θέλω. Δεν υπάρχει λόγος. Σταματήστε να ψάχνετε τον λόγο σε όλα. Κάντε ό,τι σας βγαίνει, όπως σας βγαίνει γιατί η ζωή είναι αυθορμητισμός.
Τα φιλιά μου
xx
Κι αν το αρνηθείς, είτε δεν το παραδέχεσαι, ή τα έχεις πολύ καλά με τον εαυτό σου (αν ισχύει το δεύτερο, respect).
Αλλά αν δεν ισχύει το δεύτερο, τότε είσαι ένας από εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που συχνά παραπατούν, πέφτουν και μπουσουλάνε στο μονοπάτι που κάποτε νόμιζαν ότι θα περπατούσαν αγέρωχοι και όρθιοι. Α σ τ α μ ά τ η τ ο ι.
Ωστόσο, θέλω να σου πω ότι όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Έχουμε μάθει να νιώθουμε ενοχές αν δεν είμαστε παραγωγικοί, αν δεν κάνουμε πολλά πράγματα, αν δεν εκπληρώνουμε τους στόχους μας στην ώρα τους. Έχουμε μάθει να πέφτουμε σε κατάθλιψη όταν δεν κάνουμε τίποτα, όταν βλέπουμε ότι δεν έχουμε φτάσει καν κοντά στο σημείο που θέλαμε να είμαστε στην αρχή του χρόνου. Έχουμε μάθει να δείχνουμε με το δάχτυλό μας και να κατηγορούμε τον μοναδικό άνθρωπο που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς: τον εαυτό μας. Έχουμε ρομαντικοποιήσει το να κάνουμε πολλά πράγματα κι όταν πέφτουμε σε αδράνεια, νιώθουμε ολίγον τι "άχρηστοι". -->> μη χρήσιμοι για την κοινωνία, τους γύρω μας, τα όνειρά μας και τους στόχους μας.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.
Είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος τώρα. Αυτή τη δεδομένη στιγμή είσαι έναν όλον. Η εκπλήρωση ενός στόχου σου δεν θα σε ολοκληρώσει περισσότερο από τώρα, απλά θα σε πάει σε ένα διαφορετικό σημείο στον χώρο και στον χρόνο. Δεν θα είσαι πιο σημαντικός τον Σεπτέμβριο, που θα περάσεις τα μαθήματα που σου 'χουν μείνει. Είσαι εξίσου σημαντικός τώρα. Ναι, τώρα που δεν τα έχεις περάσει. Γιατί τα μαθήματα δεν καθορίζουν την αξία σου σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα, τίποτα πέρα από το "γνώθι σ'αυτόν" δεν καθορίζει την σημαντικότητα σου. Όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου, όταν έχεις αυτογνωσία, όταν ξέρεις ποιος είσαι, ή όταν ψάχνεις να βρεις ποιος είσαι, τότε ξέρεις, νιώθεις, είσαι σημαντικός.
Η προσωπικότητά σου αποτελείται από πολλά μέρη. Έχεις τα δικά σου πιστεύω, τα δικά σου θέλω, τα δικά σου προσπαθώ, τα δικά σου αγαπώ. Έχεις τον δικό σου κόσμο. Έχεις διαμορφώσει τον δικό σου χαρακτήρα. Και το ότι έχεις έναν χαρακτήρα άλφα, δεν συνδέεται με την παραγωγικότητά σου, με την επίδοση σου σε άκυρα πράγματα που οι κοινωνία σε εξετάζει, πράγματα που δεν αξίζουν, πράγματα που κάποια στιγμή ξύπνησε κάποιος και αποφάσισε να σε τυραννάει με αυτά "αν θες να λέγεσαι σωστός πολίτης στην εκάστοτε κοινωνία". Κάνε ό,τι κάνει και η Νατάσα, και τράβα λοιπόν σ'όλα μια κόκκινη
Ξέρεις ποιοι φταίνε συνήθως για οοοολο αυτό το μενταλιτέ το οποίο ακολουθούμε χωρίς να το εξετάζουμε, απλά επειδή μεγαλώσαμε με το να νομίζουμε ότι είναι το σωστό; Οι γονείς μας. And try to fight me on that.
Κι εσάς οι γονείς σας κάνουν να νιώθετε ότι επειδή δεν καταφέρνετε να είστε "πρώτοι" σε έναν τομέα που έχετε διαλέξει, ότι χάνετε τον χρόνο σας κι ότι φεύγετε από τον στόχο σας, ή είστε τίποτα φυσιολογικές οικογένειες; Φυσιολογικοεξωγήινες οικογένειες ήθελα να πω, γκούχου γκούχου.
Γιατί πολλές φορές, κάτω από την επίρροια της γονικής παρέμβασης, πιάνω τον εαυτό μου να λέει "Μήπως όντως χάνω χρόνο; Αξίζει τον κόπο που που ασχολούμαι με κάτι άλλο αντί να ασχολούμαι με αυτό που πραγματικά έχει σημασία;". Και έρχομαι να απαντήσω (και στον εαυτό μου), πως όχι. Δεν χάνεις καθόλου τον χρόνο σου.
Όπως είπα πριν είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος χθες, σήμερα, αύριο και για πάντα. Και σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος, έχεις την ανάγκη και το δικαίωμα να ζήσεις όσα περισσότερα πράγματα μπορείς, να αδράξεις την ημέρα, να πάρεις εμπειρίες, να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Δεν ζούμε δυο φορές και επίσης μετά τα 30 το σώμα βαραίνει, οι αντοχές λιγοστεύουν και αρχίζουμε να εκτιμάμε τον ύπνο. Not a good idea να ξεκινήσεις την ζωή σου τότε. Την ζωή σου την ζεις τώρα και μόνο τώρα. Δεν έχει μέλλον και το παρελθόν πάει, έφυγε.
Φέτος είχα να κάνω κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Έπρεπε να τα κάνω για να προχωρήσω επίπεδο στον συγκεκριμένο τομέα που θέλω να επιτύχω. Όμως στην πορεία μου έπιασαν την προσοχή άλλα πράγματα. Όχι τόσο σημαντικά για μένα, όσο ο τομέας που θέλω να επιτύχω, αλλά αρκετά σημαντικά για να ασχοληθώ μαζί τους. Αρκετά σημαντικά για να συμβάλλουν θετικά στην ψυχική μου υγεία. Αρκετά σημαντικά για να τα κάνω και να μην νιώθω τύψεις που τα έκανα.
Ε λοιπόν τα έκανα. Τα έκανα. Τα ξαναέκανα. Και τα διπλοέκανα μέχρι την στιγμή που ένιωσα ότι είχα πάρει αυτό που ήθελα, ότι είχα ζήσει αρκετά την εμπειρία που ήθελα να ζήσω και μπορούσα να πάω παρακάτω. Κάθε παρακλάδι του δέντρου το οποίο διάλεξα να φυτέψω είναι σημαντικό για μένα. Ακόμα και το παραμικρό κλαδί, που με την παραμικρή κίνηση ξέρεις ότι θα σπάσει. Ακόμα και αυτό κάτι έχει να μου δώσει. Να με διδάξει. Και νιώθω καλά που υπάρχει στην ζωή μου.
Δίνοντας σημασία όμως σε αυτό το κλαδάκι, μήπως καθυστέρησα να καλλιέργεια ολόκληρου του δέντρου; Όχι. Γιατί έχω μια ολόκληρη ζωή να το καλλιεργήσω. Κανείς δεν με σταματάει και κανείς δεν μπορεί να μου πει πότε είμαι έτοιμος να καλλιεργήσω το δέντρο μου, να κάνω στη ζωή μου αυτά που θέλω.
Ξεκινάς το μονοπάτι σου, και βλέπεις πως στην πορεία έχεις κι άλλα δρομάκια να ακολουθήσεις. Μείνε πιστός στο μονοπάτι, μα μη ξεχνάς πως δεν είσαι μόνο ένα πράγμα. Κι ότι στο δρόμο σου, θα ανακαλύψεις τόσα διαφορετικά πράγματα για τον εαυτό σου, που θα εκπλαγείς. Και αν δεν τους δώσεις χώρο ύπαρξης και λίγη ανάσα, θα ζήσεις μια ζωή μέσα στα απωθημένα.
Καθετί που κάνεις τώρα και που νομίζεις ότι σε αποτρέπει από τον αρχικό σου σκοπό και σε καθυστερεί, συμβάλλει στην ωρίμανσή σου. Στην καλλιέργεια σου. Στην "βελτιστοποίηση" του ανθρώπου που ήδη είσαι. Σε κάνει καλύτερο, δυνατότερο, και πιο έτοιμο να κοιτάξεις κατάματα τον αρχικό σου στόχο. Σε κάνει πιο ώριμο και πιο ικανό. Και όταν θα έχεις φτάσει στο τέλος, στην τερματική γραμμή, θα ευχαριστείς το σύμπαν που έφερε στον δρόμο σου όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που κάποτε νόμισες ότι σε έβγαζαν από το μονοπάτι που ήταν γραμμένο για σένα. Γιατί αυτά σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα.
Κι όχι. Δεν είμαι τεμπέλης επειδή σήμερα επέλεξα να μην διαβάσω και να δω ταινία. Δεν είμαι χαζός που άφησα μια δουλειά για να πάω διακοπές. Δεν είμαι αναίσθητος που δεν σκέφτηκα τα συναισθήματα των άλλων, επειδή απλά σκέφτηκα τα δικά μου. Δεν είμαι ανώριμος επειδή επιλέγω να ζήσω την ζωή μου τώρα, καθώς ξέρω ότι θα δουλεύω μια ζωή. Ό,τι και να κάνω τώρα, "καλό ή κακό" βάσει των κοινωνικών προδιαγραφών για το άτομό μου ή τα άτομα της ηλικίας μου, με φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο να βρω εμένα. Τον εαυτό μου. Να τον αγκαλιάσω και να τον αποδεχτώ.
Και δεν πρόκειται να αποδεχτώ καμία πραγματικότητα που έχουν ορίσει άλλοι για εμένα. Ξέρω τον στόχο μου, οδεύω προς αυτόν, αλλά θα κάνω και τα διαλειμματάκια μου γιατί... γιατί απλά έτσι θέλω. Δεν υπάρχει λόγος. Σταματήστε να ψάχνετε τον λόγο σε όλα. Κάντε ό,τι σας βγαίνει, όπως σας βγαίνει γιατί η ζωή είναι αυθορμητισμός.
Τα φιλιά μου
xx
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου