Ξέφυγες από τον δρόμο σου;
Πόσες φορές σου έχει τύχει να ξεκινάς από ένα σημείο και να καταλήγεις κάπου άλλου; Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να αναρωτιέται αν αξίζει τον κόπο που καθυστερείς κι άλλο... κι άλλο... μέχρι να φτάσεις εκεί που ήθελες αρχικά; Θα σου πω εγώ: πάμπολλες. Κι αν το αρνηθείς, είτε δεν το παραδέχεσαι, ή τα έχεις πολύ καλά με τον εαυτό σου (αν ισχύει το δεύτερο, respect). Αλλά αν δεν ισχύει το δεύτερο, τότε είσαι ένας από εμάς, τους καθημερινούς ανθρώπους που συχνά παραπατούν, πέφτουν και μπουσουλάνε στο μονοπάτι που κάποτε νόμιζαν ότι θα περπατούσαν αγέρωχοι και όρθιοι. Α σ τ α μ ά τ η τ ο ι. Ωστόσο, θέλω να σου πω ότι όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Έχουμε μάθει να νιώθουμε ενοχές αν δεν είμαστε παραγωγικοί, αν δεν κάνουμε πολλά πράγματα, αν δεν εκπληρώνουμε τους στόχους μας στην ώρα τους. Έχουμε μάθει να πέφτουμε σε κατάθλιψη όταν δεν κάνουμε τίποτα, όταν βλέπουμε ότι δεν έχουμε φτάσει καν κοντά στο σημείο που θέλαμε να είμαστε στην αρχή του χρόνου. Έχουμε μάθει να δείχνουμε