Η Αθήνα είναι ένα μεγάλο χωριό
Όταν πρωτοανέβηκα στην Αθήνα και περπάτησα στους απλανείς, γεμάτους αγνώστους απ’ άκρη σ’ άκρη δρόμους της, δημιούργησα μια εσφαλμένη εικόνα για αυτό το μέρος· πως κανείς δεν σε κοιτάει ακόμα κι αν φοράς διαφορετικά παπούτσια, ή αν κυκλοφορείς με λεκιασμένα ρούχα· πως όλοι κοιτούν την δουλειά τους και πως μπορείς να κυκλοφορείς σχεδόν απαρατήρητος δίπλα σε όλους. Έκανα λάθος. Η Αθήνα είναι ένα μεγάλο χωριό Δεν το κατάλαβα τότε. Γιατί τότε δεν είχαν λόγο οι άνθρωποι γύρω μου να με κοιτάξουν. Ήμουν ένας καθημερινός φοιτητής, χωρίς αίσθηση της μόδας ή του στυλ. Έβαζα απλά ότι έβρισκα στην ντουλάπα μου, εντάξει, να πηγαίνουν λίγο τα χρώματα και όλα καλά. Ήθελα πολλές φορές να περνάω απαρατήρητος: φορούσα ρούχα σε μαύρες ή μπλε αποχρώσεις και δεν ήθελα να τραβάω την προσοχή στην καθημερινότητά μου. Σαν καλλιτέχνης όμως και σαν άτομο που του αρέσει η προσοχή, ο εαυτός μου ανά τα χρόνια άρχισε να βγαίνει προς τα έξω και να απελευθερώνεται από τα κοινωνικά δεσμά. Αυτό ξεκίνησε από τα πάρ
