Μια νέα αρχή
Ο μήνας έχει εννέα, μέσα στο σπίτι κάνει πιο πολύ κρύο απ' ό,τι έξω, χιόνισε εχθές αλλά ήμουν Κρήτη. Τώρα που είμαι εδώ, ούτε για αστείο. Ένα μικρό αεράκι ίσως φυσήξει και αυτό ήταν. Από την μια δεν με παίρνει να αρρωστήσω πάλι, από την άλλη θα ήθελα να βγω έξω και να παίξω χιονοπόλεμο με τους φίλους μου σαν μικρό παιδί. Χωρίς καμία ντροπή να βγάλω τον πρώτο αριθμό από την ηλικία μου και για μια μόνο ημέρα να δηλώνω 9 ετών. Πλάκα θα είχε, να μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Ή μάλλον να μπορούσες να τον φέρεις μπροστά, στα μέτρα σου. Είμαι ένα κινούμενο πτώμα από το ταξίδι μου με το καράβι αλλά παρ'όλα αυτά νιώθω την ανάγκη να θυμίσω στον εαυτό μου κάποια πράγματα και να τον ενθαρρύνω να κάνει κάποια άλλα. Νέος χρόνος, νέος εαυτός που λένε. Όμορφες γλυκές κουταμάρες.Οι ίδιοι είμαστε πριν περάσουν 12 και οι ίδιοι παραμένουμε αφότου έχουμε πει τα χρόνια πολλά και έχουμε στήσει τσόχα για χαρτάκι. Το ίδιο ακριβώς μοτίβο. Ναι, αυτός είναι ο ρεαλιστής μέσα μου. Για να γλυκάνω